domingo, 21 de abril de 2024

Vigo 1938, homenaxe ao protomártir Calvo Sotelo.

 

No ano 1938 organízanse en toda a España baixo o dominio franquista unha serie de actos que tiñan como finalidade achegar fondo para erixir un gran monumento, en Madrid, destinado a perpetuar a memoria do Protomártir José Calvo Sotelo. En Vigo organízase unha festa lírico-musical pro monumento a Calvo Sotelo; celebrouse os días 17 e 18 de maio dese ano no teatro García Barbón. Segundo El Pueblo Gallego, os actos constituirían “la más bella página de cuantas registra la historia de nuestra lírica”, coa actuación de máis de douscentos cantantes e músicos procedentes de toda Galicia.

Froito destes actos, enmarcados na “Homenaje Nacional al Protomártir de la Patria”, publícase un pequeno folleto de 20 páxinas en pequeno formato impreso na Tipografía S.C. , radicada na rúa Oliva, nº 12 de Vigo.


Consta de dúas partes: a primeira, moi curta, é obra do duque de Medina de las Torres, que reflexiona sobre a España decaída, “en agonías de muerte”, polas doutrinas “obcecadas del marxismo” e polos conflitos “producidos y ahondados por el régimen execrable de una nefasta República”. Desta situación agónica volve á vida cun “resurgimiento tan inesperado como violento”, que repite e engade outras novas ás xestas de Numancia, Sagunto, Tarifa e tantas outras.

Calvo Sotelo era o

símbolo de puros ideales entre las más declaradas concupiscencias, luz entre las tinieblas de la ignorancia y el error, voluntad firme que contrastaba las veleidades y contubernios de las que tan desgraciadamente regían los destinos de la nación. 

Certo que a providencia obsequiara a España co “más genial artista de la Victoria”, ou sexa o Caudillo Franco, pero non o era menos que o poñer nas súas mans a cruz, a bandeira e a espada, eran o froito inicial de esa “vida que se fué hacia Dios porque la España de entonces no era digna de su inmenso valor”.

Outro apartado reproducía unha charla en Radio Vigo do xornalista vigués que asinaba como “Luis del Valle” [ Aurelio Domínguez ?]

Luis del Valle repasa o papel preponderante de España cos Reis Católicos, Carlos V, Felipe II e cita as palabras de Vázquez de Mella:

el Mediterráneo no era más que un estanque del palacio de nuestros reyesy el Atlántico guardaba encerrado entre nuestras costas como un espejo, demasiado pequeño par que en él se pudiese mirar nuestra grandeza.

Lembra as características da xeración do 98, que aparecían fundidas á “nefasta” República e todos os homes desa xeración estaban integrados nela: Unamuno satisfacía a súa relixión laica, Valle Inclán o seu afán de tesouros, Pío Baroja as súas figuras intrigantes e masónicas, Azorín o seu entusiasmo por Francia... Pero faltaba unha das características, a fundamental, a do grito sereo, a rebeldía xusta, “la santa disconformidad de los que prefieren morir con honra a vivir con vilipendio”. E iso era o que representaba Calvo Sotelo.