jueves, 31 de enero de 2013

Epistolario (1)


Ao longo destes anos publicamos algunha entrada con cartas; o volume de documentación recollida nos últimos tempos fai necesaria a apertura dun apartado que titularemos “Epistolario” no que periodicamente publicaremos aquelas cartas que poidan resultar de interese.
Estreamos o apartado cunha carta que escribe a un amigo Genaro Estévez Posada, carpinteiro, de 23 anos,  veciño de Salcedo e fusilado na estrada de Campañó (alto da Caeira), ás seis da mañá do vintedous de setembro de 1936. Fora condenado a morte por un delito de rebelión militar.
Nesta carta, logo dunhas reflexións persoais nas que xustifica a tardanza en escribir, pasa a un relato máis político sobre a situación da clase traballadora pontevedresa e a situación  organizativa das xuventudes en Salcedo. Coas referencias que temos non é doado aclarar o significado que Genaro lle daba a “régimen proletariado-Social Cristianismo”.
Salud camarada. U.H.P.
Querido camarada Rodrigo: celebraré que al recibo de esta disfrutes perfectamente de salud.
Mira camarada; antes de notificarte más nada, voy a rogarte me perdones el no haberte escrito antes, no creas que fue alguna intención contraria a la ausencia, por lo contrario, esto obedece directamente al “don” del que todos disfrutamos en mayor o menor cantidad, conocido vulgarmente como “Doña Pereza”. Esta “Señora” se ha apoderado como una fiebre de todo ser viviente, y yo que ya muchas veces me he analizado a mi mismo, devo (sic) contener con referencia a la escritura 99 1/2 % de pereza.
En relación a estas cifras bien puedes otorgarme el perdón.
En una Capital  de Provincia pequeña como la de Pontevedra con una población de unos 30000 habitantes, la clase obrera hasta hace cuatro años a esta parte no había abierto su espíritu, era cuanto ignoraban hasta esta fecha, han pasado los siglos en que los esclavos se compravan (sic), pues hemos llegado al siglo XX en que todavía los hombres se alquilan como se alquila un pollino, reducidos a un salario inferior al de el tiempo de los “Borbones Españoles”.
Y momentaneamente nos iremos organizando en Frente Común Obrero-campesino, y aplastar el fascio y el imperialismo, creador del hambre de la miseria y la esclavitud al trabajador.
En este Barrio donde yo vivo de unos 10000 metros cuadrados estaban formadas cuatro “Celulas afiliadas por la juventud Roja”, como tu bien sabes y desde que llegué aquí hemos organizado otra más o sea tenemos abarcado este Barrio, por el N. S. E. O. y la nuestra  en el centro, asi por lo tanto momentaneamente el obrero-campesino se prevertirá (sic) y luchar para dar un solo color a la bandera de España y organizarnos en régimen proletariado-Social Cristianismo.
Bueno no te voy a cansar mas hasta la tuya en otra te diré algo más. Se despide con un fraternal abrazo tu amigo
Genaro Estévez.      Pontevedra 3-9-35.    Salud Camarada.